Pol, Pel, Pingo en Thierry (Kopenhagen, 7 september 2023)

Zo'n verrassingsreis is grotendeels opgebouwd rond toevalligheden. Ik sta weleens voor gesloten deuren omdat we openingsuren of -dagen niet goed hadden gecheckt, het weer of het seizoen is niet altijd geschikt voor bepaalde activiteiten en als je concerten of evenementen wil bezoeken, ben je er misschien net op het verkeerde moment. Maar het toeval kan je ook een beetje naar je hand zetten. Zodra ik wist dat ik naar Kopenhagen zou vliegen, stuurde ik de aldaar wonende Franse striptekenaar Thierry Capezzone een mailtje om hem uit te nodigen voor een restaurant naar keuze om te keuvelen over strips, Denemarken en de wereldbekende stripreeks waarvan hij de huidige tekenaar is. Op die uitnodiging ging hij graag in. En die zou vandaag plaatsvinden. Maar eerst heb ik nog een halve dag om wat rond te lopen.

Beste bakker ter wereld

Ik ga terug naar het Meatpacking District voor een laat ontbijt. In een brochure in het vliegtuig van AirBaltic las ik tips en info over bakkerij Hart Bageri. Uiteraard raadpleegde ik al de website van Noma, het beste restaurant ter wereld, om er eventueel te gaan eten, maar het hoogst haalbare was een plaatsje op een wachtlijst. Bovendien zou ik nooit eerder zo duur hebben gegeten mocht het me gelukt zijn om er binnen te raken. Die kelk liet ik sowieso passeren. Hart Bageri is een waardig alternatief. Het werd in 2018 opgericht door Richard Hart, die zuurdesembrood in de VS introduceerde via zijn bakkerij Tartine in San Fransisco. Nadat hij verhuisde naar Kopenhagen, kreeg hij er meteen de steun van Noma waarvoor hij brood mocht bakken. Toen bakkerin Talia Richard-Carvajal op een dag kwam aankloppen om samen een koffie te drinken, kreeg ze te horen over Harts plannen voor een eigen bakkerij in Kopenhagen. De dag erop mocht ze voor hem aan de slag. Samen ontwikkelden ze technieken voor hun vermaarde donkere broden en patisserie die grotendeels gebaseerd is op karamellisatieprocessen.

Wanneer ik er kom, is er geen wachtrij. Ik word meteen ontzettend vriendelijk onthaald door een duidelijk internationaal en jong gezelschap. Ik kan er natuurlijk geen heel brood kopen, maar wel een croissant met frambozen en room en een croissant met kardemom. Ze verkopen er ook sandwiches, brood en op bestelling taarten en andere patisserie. Binnen kan je er niet zitten, het is ook geen grote winkel, zelfs het interieur is niet outstanding. Voor de winkel staan amper een paar bankjes waarop je kan zitten. Je zou per ongeluk al sneller op een bankje van het hamburgerrestaurant ernaast zitten. Toch neemt ik de tijd om op een bankje plats te nemen. Het zonnetje straalt. De sfeer is relaxt. En al bij de eerste beet, waarbij mijn tanden door wel duizend laagjes knisperend krokant bladerdeeg gaan, begrijp ik waarom dit her en der de beste bakker ter wereld wordt genoemd. De smaak is zo ontzettend lekker en rijk, het deeg kleeft zelfs even aan de tanden door de karamellisatie. Elke nieuwe beet is een traktatie voor de smaakpapillen.

Hygge

Hierna ga ik rustig naar het centrum. Ik moet er nog nieuwe snoertjes kopen en kies ook voor een snoerloze batterijoplader. Je weet maar nooit. Een souvenirshop herinnert me aan het Deense hygge-fenomeen. Dat is zoveel als het Nederlandse "gezellig", maar het valt moeilijk te vertalen. Het is de Deense way of life en wordt in Denemarken vaak beschouwd als een van de belangrijkste uitdrukkingen van de nationale volksaard. De uitdrukking kan slaan op een sfeer, net zo goed een interieur, eten en drinken, of gezelschap.

Tivoli en Walt Disney

De afspraak met Thierry Capezzone gaat door om 16 uur aan de ingang van het Tivoli-park, recht over het plein met het stadhuis van Kopenhagen. Het is het tweede oudste amusementspark ter wereld. Het werd in 1843 opgericht en het is een mix van een pretpark, wandelpark, een plek waar allerlei (theater)voorstellingen en andere optredens plaatsvinden. 's Avonds worden op bepaalde datums laser- en fonteinshows gegeven. Het is een prachtig park waar in elke hoek wel iets valt te zien of te beleven. Volgens Thierry bezoekt elke Deen minstens éénmaal in zijn leven Tivoli. Een van de bezoekers zou het concept later overnemen en gigantisch uitbreiden naar parken wereldwijd. Die bezoeker was Walt Disney.

Ik krijg er een rondleiding van Thierry die me gratis door de ingang loodst. Hij is een van de medewerkers van het park en de huidige tekenaar van de van oorsprong Deense stripreeks Pol. Tivoli bezit de rechten op het werk van Vilhelm en Carla Hansen, de scheppers van Pol, en bewaart ook de meeste originelen zorgvuldig in een kluis. Momenteel worden de duizenden originelen, die voor dagelijkse krantenpublicaties, strips en andere publicaties zijn getekend, opnieuw gescand, gerestaureerd en ingekleurd voor gloednieuwe uitgaven.

Capezzone had ik gecontacteerd op het moment dat ik zeker wist dat ik naar Kopenhagen zou reizen. Hij ging graag in op mijn aanbod om samen iets te gaan eten om over Pol, strips — en al zeker André Franquin, die hij mateloos bewondert — en Denemarken te kletsen. De tekenaar heeft nog Daniel Kox voor Agent 212 geassisteerd die hij eenmaal per week zag toen Capezzone een tijdlang in het Nederlandse Rozendaal woonde. Van die periode herinnert hij zich nog een mondje Nederlands, waarop hij Herman van Veens lied "Ik ban vandaag zo vrolijk" inzet. Hij woont inmiddels al een jaar of dertig in Denemarken, sinds jaar en dag in Kopenhagen.

Hij neemt me mee naar het kinderhoekje van Tivoli waar Pol en zijn vrienden Pel, Pingo en andere personages uit de stripreeks de baas zijn. Er is een alleraardigst pannenkoekenhuisje in de bek van de walvis uit Pols tweede stripalbum. Erboven is rond de fontein uit de walvis een speelplein gebouwd. Vanop de balustrade kijken we naar het huisje van Pol. We pikken nog net mee hoe een als Pol verklede man of vrouw afscheid neemt van kindjes die naar het voorlezen van een verhaal kwamen luisteren. Toen dit initiatief werd gelanceerd, las Pol nog zelf de verhaaltjes voor. Maar van kindjes kreeg men te horen dat Pol niet klinkt zoals in de strips. Daarop werd een nevenpersonage bedacht dat in Pols plaats de verhalen voorleest. Sindsdien zwijgt het sympathieke beertje. Ikzelf ben opgegroeid met de strips van Pol. Die lagen bij opa en oma van vaderskant in hun stripbibliotheek waar ik mijn allereerste striplectuur heb ondergaan. Pol was de allereerste stripreeks die ik las. Mijn vader en zijn broers en zussen moeten die albums ook tientallen malen hebben gelezen. Dat ik nu zo dicht bij Pol ben, in zijn land van oorsprong, op de koop toe in het bijzijn van de man die de strips tegenwoordig tekent in een wondermooi park, is ronduit magisch te noemen.

Topsushi

Capezzone kan zelf regelmatig in Europa rondreizen omdat hij vaak wordt gevraagd op stripfestivals, zelfs om ze als voorzitter te leiden. Binnenkort is hij in Breda. Volgend jaar komt hij al zeker naar het festival van Knokke en er moet nog een bevestiging komen om hem te laten komen signeren voor de wandelzoektocht rond Pol in het domein van de Palingbeek in West-Vlaanderen die nog tot september 2024 doorgaat.

Hij weet me ook te vertellen dat hij nog moet beginnen aan een album waarin hij Pol naar Zwitserland laat reizen. De dag nadat hij dat in het openbaar aankondigde, ontplofte zijn mailbox met aanvragen uit Zwitserland om hem uit te nodigen op stripfestivals, voor evenementen, tentoonstellingen en diverse meer. Als ik hem vraag in welk land men het meest van Pol houdt, is zijn antwoord vastbesloten: Zwitserland. In Denemarken worden almaar minder strips gelezen (manga's verdringen ook daar de markt) en de prioriteit voor albums van Pol is er niet meer zo hoog. Hoe dan ook verschijnen Capezzones nieuwe Pol-albums nog wel in vertaling bij Silvester.

Ik liet hem dus het restaurant kiezen en dat werd het sushirestaurant Izumi "omdat het Deense eten nogal vettig is", kreeg ik als uitleg voor zijn voorstel. Jandorie, wat is dat een goede keuze! We kiezen samen op een iPad wat en hoeveel we willen eten. Dat wordt van alles wat en het is allemaal overheerlijk. Het is net genoeg om ons buikje rond te eten. Bijbestellen hoeft niet. Bij het uitblazen signeert hij nog een Nederlandstalige Pol-strip voor me die hij ook nog eens inkleurt met aquarel.

Daarna maken we een wandelingetje en gaan naar volgens hem het beste ijssalon van Kopenhagen. Zijn vriendin, een jongedame uit Praag. komt ons daar vervoegen. Zij is verzot op architectuur en kunst. Een grapje over de uitspraak van Mucha (van Alfons Mucha), wiens werk ik erg bewonder en ik in een museum in Praag zag, breekt het ijs. Van Thierry wist ik al dat ze hem eerder had uitgelachen over diens uitspraak van Mucha. We hebben het verder over het concept van de verrassingsreis dat me tot in Kopenhagen bracht en de bouwstijl art nouveau die zij ook al bewondert en ik beloof ze om bij een latere ontmoeting in Brussel langs panden in onze hoofdstad te gaan om de mooiste gebouwen van Victor Horta te laten zien. In ruil had ik namelijk al een belofte gekregen voor een introductie bij een wereldbekende striptekenaar mocht ik ooit naar New York reizen, wat effectief het plan is.

De avond wordt beklonken in hun appartement, waar ik hetzelfde euvel herken als bij mij thuis: te veel strips voor de ruimte die we maar hebben. Bij hem hangen er nog originele tekeningen en pagina's aan de muur, onder meer van André Franquin, Didier Conrad, Dany, Mazel, Batem, Yoann, sdiwkijls persoonlijke vrienden van hem. Thierry's smaak is de mijne. Hij laat me op de computer werk zien waaraan hij bezig is en prachtige schilderijen van Dagobert en Donald Duck die hij op doek tekende en die met verf worden ingekleurd door zijn vriendin. Ze werkt er al een paar jaar aan en een ervan is af. In de zetel staan vlak achter mijn hoofd de twee Franstalige integrales van Aurora en Ulysses, Centauren. Ik open die voor Thierry en laat hem mijn naam zien, want die integrales heb ik from scratch gemaakt in zowel het Nederlands als Frans. Kleine wereld. Hij heeft ook een origineel van deze reeks in zijn appartement hangen.

We zouden nog urenlang kunnen kletsen, maar ik moet nog denken aan wat me morgen te wachten staat. We vinden het allebei een geweldige avond en een goede beslissing om elkaar te zien. Hij dringt erop aan om toch naar Breda te gaan. Ik heb er misschien een nieuwe vriend bijgemaakt die ik in de toekomst zeker nog al zien. En ik ben altijd opnieuw welkom in Kopenhagen. Zaterdag moet ik hem zeker laten weten wat mijn volgende en laatste bestemming is.

Met dank aan Patrice van der Linden en Thierry Capezzone.

Dagkilometers: 14,3 km • Reiskilometers 16/21: 325,6 km