Hoopje ellende en secrets (Kopenhagen, 8-9 september 2023)

Omdat het gebak van Hart Bageri me gisteren zo goed was bevallen, besluit ik vandaag een nieuw bezoek te brengen, maar nu aan een andere vestiging in de stad, op een eilandje net voorbij Nyhavn. En daar kan je wél zitten. Zo passeer ik ook nog eens de straat met de kleurrijke huisjes bij daglicht. Op weg daarheen en daarna wordt het weer kuieren tot m'n volgende doelen.

Bij Hart koop ik een broodje met erg lekkere kipsalade om ter plaatse te eten en drie soorten gebak als take away. Opnieuw een kardemomcroissant die zo heerlijk plakt aan de tanden, een soort pistolet met sesamzaadjes en een zoete, kruidige, plakkerige bodem en een gebakje met vanillepudding.

Weg van de wereld

Rustig wandelen we van daaruit verder naar de nabijgelegen vrijstad Christiania. In deze zelfverklaarde, semi-onafhankelijke enclave woont een klein duizendtal hippies, anarchisten, krakers, kunstenaars en outcasts. Het lokt heel wat toeristen die er vrij kunnen rondlopen. De bewoners hebben er eigen cafés en restaurants, winkels, een misplaatste trendy kledingboetiek en zelfs twee smederijen. Bij de vuilcontainers staat een weggeefbibliotheek, want literatuur wordt er niet weggegooid. Christiania is een allegaartje van barakken, al of niet in onveilige staat. Er heerst wel een soort openheid waardoor je net zo goed op een stoeltje naast een local zou kunnen gaan zitten om er een babbeltje mee te slaan.

Cannabis wordt er ook openlijk verhandeld. De jongste tijd geeft het zwaardere soort drugs almaar meer problemen. Ik zag er een paar in elkaar gezakte mensen die geen mens meer te noemen waren. Veeleer een hoopje ellende, compleet weg van de wereld. Een ervan kijkt me plots aan wanneer we hem passeren. Ik zou willen zeggen dat hij me recht in de ogen kijkt, maar dat lukt hem maar met één oog. Het andere oog is aan het tollen, zijn hoofd schudt mee. Vorige week vond hier nog een moordpartij plaats tussen twee clans omwille van drugs. Enkele stappen verwijderd van de in elkaar gezakte man probeert een andere kerel me hasj te verkopen. Hij moet een lesje marketing krijgen of zich herpositioneren, want die andere man is bezwaarlijk reclame te noemen voor zijn business.

Tussen de vele graffiti ontwaar ik een Mickey Mouse met de bek van Donald Duck en een andere tekening van de Deense tekenaar HuskMitNavn wiens werk in musea wordt tentoongesteld, ook in Brussel wordt vertegenwoordigd door een galerij en op een fresco in de luchthaven van Kopenhagen is te zien. Ik spot er ook Garfield, The Freak Brothers naar de undergroundcomic van Gilbert Shelton, Pinky en The Brain uit de tekenfilmreeks Animaniacs. Ik ontdek ook opmerkelijke street art met Kuifje, kapitein Haddock en Bobbie. Dat kan ik echter niet van dichtbij bekijken omdat de politie onder strenge bewaking en achter een politielint een ontruim- en opruimactie op twee plaatsen houdt, waaronder deze. Op het centrale plein ligt café Nemoland met een podium voor optredens waar de naam ook te zien is op een groot bord. Ik durf te vermoeden dat het is vernoemd naar de stripreeks Little Nemo van Winsor McCay. Daarin liet hij het jongetje Nemo op elke pagina in zijn dromen naar het fantasierijke Slumberland reizen. Ook weg van deze wereld, maar daar waren geen drugs voor nodig.

Het volgende op de lijst is een torenklim. Maar eerst pik ik in een kerk nog toevallig een repetitie van een koor mee. Ik sta het te filmen tot een mevrouw me komt sommeren dat er tijdens het repeteren niet gefilmd mag worden. Ik begrijp haar hele uitleg in het Deens, of toch de context. Ik kras dan maar op.

De in het centrum gelegen Rundetaarn (Ronde Toren) onderscheidt zich van andere torens omdat er geen trap met treden in is. Je beklimt die namelijk via een brede helling. Helemaal bovenaan zit de oudste sterrenwacht van Europa en die is nog steeds in gebruik. Halverwege de beklimming, die op zo'n manier nog steeds lastig is, maar veel draaglijker dan treden, loopt een expo over wolven. Er staan een hele hoop opgezette wolven te zien, maar ook een collectie honden van allerlei rassen. De uitleg en het opzet is op maat voor kinderen.

Het uitzicht vanop de toren is een tegenvaller. Je kijkt uit over een dicht pak daken, wat torens in de verte, amper een zicht op kanalen, parken en de versnippering van de stad Kopenhagen. Ik heb tijdens deze reis al veel mooiere uitzichten vanop hoogtes gezien. Maar de unieke helling maakt er nog een toch nog waardige belevenis van.

Antwerpse kip

Nadat ik een gebak van Hart eet op een pleintje wacht me weer een wandeltocht, al begin ik wel moe te worden en begin ik het citytrippen wat beu te worden. Ik leg me te veel to do's en to see's op en beleef dan nog maar een fractie van een stad. Na enkele kilometers bereik ik het Superkilen, een openbaar park van bijna een kilometer lang met onder meer een sportcomplex, bibliotheek, speelpleintje, fitnesstoestellen en nog meer. In 2006 was de wijk Nørrebro, waar veel migranten wonen, nog het toneel van rellen die veroorzaakt werden door de controversiële Mohamed-cartoons van Kurt Westergaard. Er heerste ook veel misdaad. Daarna sloegen de stad Kopenhagen en Realdania, een particuliere filantropische organisatie, de handen in elkaar voor stadsverbetering en een upgrade van de wijk, waarvan het project Superkilen deel uitmaakt. Het wordt gezien als een kunstwerk in uitvoering met blijvende updates en een ontwerp dat is gebaseerd op de inbreng van de meer dan zestig aanwezige nationaliteiten aldaar. Het park fungeert als ontmoetingsplaats. Het vandalisme is afgenomen. En je ziet er kleine kinderen spelen, jongeren sporten, migranten en Denen fietsen en bejaarden kuieren. Niet ver van dat park ligt trouwens een vestiging van AFC... Antwerp Fried Chicken.

Streetfood aan het water

Tijd om terug naar het hotel te gaan. Het is namiddag. Ik zou nog kunnen gaan naar Kronborg, het kasteel uit William Shakespeares Hamlet, of in een toeristenboot een rondvaart maken op de kanalen, maar ik heb slaap nodig. Na een verkwikkend dutje ga ik met het openbaar vervoer naar Reffen, dat me werd aangeraden door Thierry Capezzone en anderen. Wat ik daar zie, heb ik nog nooit gezien qua omvang. In het noordoostelijke havengebied, tussen containers, pakhuizen, een jachthaven, een sportcomplex met gigantische klimmuren en indoortennisbanen, staat een permanent festival van foodtrucks. En dat staat daar praktisch het hele jaar door! Het is een wanordelijke ophoping van hutjes, tegen elkaar geplakte eetstandjes in allerlei vormen en maten. Er zijn optredens (maar niet vandaag), dj's, evenementen. Het heeft wat weg van een zomerfestival, te meer omdat aan de kade honderden ligzetels staan. Op dit moment drinken mensen er iets terwijl we naar de ondergaande zon kijken. Rond een skateramp staan nog honderden banken en picknicktafels om te eten. Je gaat er gewoon voor of naast iemand zitten die je niet kent, zolang je maar plaats vindt. De keuze voor eten en drinken is zo breed en internationaal dat het moeilijk beslissen is. Maar als je hier iets niet naar je smaak vindt, scheelt er iets met je. Bij sommige stands staan lange wachtrijen. Ik kies voor een klein standje dat taco's verkoopt. Ik kies een trio van pulled pork, kip en het derde weet ik niet meer. Het wordt in een handomdraai klaargemaakt en ik koop er nog een sauspotje met guacemole bij. Het is echter allemaal zo vettig dat het niet zo smakelijk is. Met lange tanden eet ik weliswaar alles op. De maag is meteen vol en iets anders proeven kan niet meer. Doorspoelen doe ik met een cocktail met vodka, bosbessen en andere lekkernijen die je in een beker of in een grote kan kan bestellen. Die kan is handig als je in groep bent of als je een alcoholprobleem hebt.

Secrets

Ik blijf er een paar uurtjes hangen tot sluitingsuur, en dat is vrij vroeg om 21.30 uur. Er start een exodus van duizenden bezoekers via de fiets of auto waarvoor voldoende parkeerplaatsen zijn, taxi of een bus. Die bus blijft lang op zich wachten. Tot tweemaal toe komt een bus niet opdagen volgens de aangegeven tijdstippen. Ik stap terug naar de taxistandplaats en laat me voeren naar Nyhavn, voor een laatste bezoek. Onderweg ontspint zich een raar gesprek met de gebrekkig Engels sprekende chauffeur. Ik vraag hem of hij merkt dat het toerisme stijgt nu touroperators meer en meer laten verstaan dat toeristen het te hete Spanje of Italië inruilen voor Scandinavische landen, waar een milder klimaat heerst, maar ook mooie zomers zoals bij ons kan voorleggen. Dat kan de chauffeur bevestigen. Ik vertel hem dat ik vandaag Christiania heb bezocht en dat er vorige week nog een moordpartij was. Daarop start hij een warrige uitleg over "secrets", dat ik door zijn uitspraak eerst versta als "security", de CIA, Poetin en Biden. Ik snap de samenhang niet, maar hij wil laten begrijpen dat iedereen geheimen heeft en als iemand geheimen van een ander verlinkt daar rekenschap voor gegeven moet worden. Ik ben blij dat ik kan uitstappen en geniet nog even van nachtelijk Kopenhagen op een van de overdag drukste plekjes van de stad.

De laatste voormiddag van Kopenhagen slaap ik vooral uit en werk wat op de laptop. Het is mooi en ook welletjes geweest. Heel wat aan mij aangeraden tips zijn misschien voor een volgende keer, want samen met Berlijn smeekt Kopenhagen om een nieuw bezoek. De volgende en laatste bestemming staat voor de deur en ik heb mijn krachten daar nog voor nodig.

Tipgevers van de dag: Thierry Capezzone, Reinout Van Geel, Yan Gevuld, Ger Apeldoorn, Diederik Van de Velde, Dai Heinen, Philippe Derynck,

Dagkilometers: 17,9 km • Reiskilometers 17/21: 343,5 km